Opis nieszczęścia : eseje o literaturze

Book

In basket

rate

Opis nieszczęścia : eseje o literaturze / W. G. Sebald ; przekład Małgorzata Łukasiewicz ; posłowie Arkadiusz Żychliński. - Wrocław : Ossolineum, 2019. - 283, [5] stron : faksymilia, fotografie, ilustracje ; 22 cm.

(Sztuka Czytania)

Author

Sebald W. G. (1944-2001). Autor Łukasiewicz Małgorzata (1948- ). Tłumaczenie Żychliński Arkadiusz (1976- ). Posłowie

Form of Work

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Demographic Group

Literatura niemiecka

Subject

Literatura austriacka Literatury niemieckojęzyczne

Genre/Form

Antologia Esej

Domain

Literaturoznawstwo

Opis nieszczęścia to tytuł zapożyczony od pierwszego zbioru esejów pisarza. Formuła celnie uwydatnia to, co autora najbardziej interesuje w literaturze. W przedmowie do książki z 1985 roku Sebald pisał: Ci, którzy obierają zawód pisarza, z reguły nie zaliczają się do ludzi najbardziej niefrasobliwych. Jakże inaczej gotowi byliby wdawać się w niemożliwe zajęcie, polegające na poszukiwaniu prawdy? […] Opis nieszczęścia zawiera w sobie możliwość jego przezwyciężenia.

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Biblioteka Główna Wypożyczalnia

There are copies available to loan: sygn. 821.112.2-3 (1 egz.)

Notes:

Wybór z: Beschreibung des Unglücks : zur österreichischen Literatur von Stifter bis Handke, 1986

Wybór z: Unheimliche Heimat : essays zur österreichischen Literatur, 1991

Wybór z: Logis in einem Landhaus : über Gottfried Keller, Johann Peter Hebel, Robert Walser und andere, 1998

General note

Wybór z: Die Beschreibung des Unglücks : zur österreichischen Literatur von Stifter bis Handke, Unheimliche Heimat : essays zur österreichischen Literatur, Logis in einem Landhaus : über Gottfried Keller, Johann Peter Hebel, Robert Walser und andere.

Bibliography, etc. note

Indeks.

Reviews:

W wydawnictwie Ossolineum, w serii „Sztuka czytania”, gdzie wcześniej ukazały się książki m.in. Edwarda Saida, Jacka Gutorwa czy Marjorie Perloff, pojawiła się publikacja W.G. Sebalda – Opis nieszczęćia. Esej o literaturze. Książkę na język polski przełożyła prof. Małgorzata Łukasiewicz, a posłowiem opatrzył Arkadiusz Żychliński. Wydawnictwo wznowiło już tomy wcześniejsze autora, m.in.: „Austerlitz” i „Pierścieni saturna”, (...) które na portalach aukcyjnych osiągają zawrotne ceny, gdyż autor „Campo Santo”, cieszy się w Polsce niebywałym uznaniem, nie tylko w kręgach akademickich. Do tej pory znaliśmy Sebalda, jako autora wyrafinowanej prozy, rekonstruującego utwory z urwanych wspomnień, fotografii, uważnych obserwacji i zapamiętanych głosów. Otrzymaliśmy z nich palimpsestowe opowieści, wyrastające z dojmującego poczucia braku.
Tym razem dostajemy do ręki tom esejów, na który złożyły się teksty z kilku krytycznoliterackich książek germanisty, przez lata związanego z Katedrą Literatury Europejskiej na Uniwersytecie Anglii Wschodniej w Norwich. Znajdziemy tu eseje poświęcone twórczości Schnitzlera, Kafki, Canettiego, Bernharda, Rotha czy Walsera. Rzecz o żydowskich pisarzach języka niemieckiego, uwagi o Kellerze, Wyspie Świętego Piotra, stającej się na jakiś czas azylem dla uciekającego z Francji Jana Jakuba Rousseau, a na dokładkę, studium o obrazach Jana Petera Trippa. To książka o ludziach tęskniących za ostatecznym spokojem, za odjęciem lęku obejmującego ich ziemie niczyje. Oni sami pozostawali bowiem w rozkroku pomiędzy tworzeniem dzieła, a objaśnianiem pisma. Ten wysiłek odzierał ze złudzeń, nie niósł pocieszenia, a jedynie pewność, że po przekroczeniu progów, na zawsze zostawiło się swoje domy za sobą. Bo „sztuka musi przekraczać to, co według niezaprzeczalnego twierdzenia zachodzi w rzeczywistości”.
Najciekawsze teksty poświęcone są Kafce, Canettiemu, Rothowi i Walserowi. W rzetelnej egzegezie Kafkowskiego „Zamku” i wydobyciu na jaw jego mesjańskich uwikłań, Sebald demistyfikuje parabole, w których dostrzega nieustanne podważanie sensu i celu naszej egzystencji. Śmierć i życie trwa w nierozdzielnym uścisku, a Kafka wyciąga z tego faktu ostateczne konsekwencje. Podmiot jego prozy przypomina rekonwalescenta, któremu nie pomoże już żadna kuracja czy sanatorium. A władza decyduje, o tym, jaką częścią wolności jesteśmy w stanie się zadowolić, stąd nasza bezsilność, na którą w końcu cicho przystajemy. Pisarstwo Kafki jest tak przejmujące, ponieważ nie daje żadnych nadziei, na ucieczkę z niewoli historii. Czy nasza egzystencja zatem nie sprowadza się głownie do lęku przed utratą nadziei? W poświęconym z kolei autorowi „Hioba” szkicu „Kadysz za Austrię”, czytamy: „Jeżeli w sztuce w ogóle o coś chodzi – tak można streścić niełatwą do wytropienia estetykę Rotha – to o szczegół”. Te słowa są również bliskie samemu Sebaldowi, który jako czytelnik jest bardzo uważny i drobiazgowy.